गजल

नयाँ दिनले नयाँ कथा बताएर जान्छ
हर्ने मान्छे भन्छ आयु घटाएर जान्छ

खोज्दै गर्नु समयले अनाम ठेगानामा
तिम्रो लागि प्रेमपत्र पठाएर जान्छ

आँशु आँशु भरिएको कुनै आँखाभित्र
कसरि त्यो आसाको घाम अटाएर जान्छ

हातभरी उपहारै उपहार थमाउने
जिन्दगीले यस्तो चिट्ठा कटाएर जान्छ

चन्द्रमाको दाग लाग्छ घामको मुहारमा
तर घामले ग्रहण त्यो हटाएर जान्छ

- कवि भुपिन ब्याकुल (चितवन )

गजल

 एउटा मुस्कानले धावा बोल्छ यसरि
 भोक हराउंछ निद्रा बिथोल्छ यसरि

पर्खाइमा दृस्टी फिँजाउने बानि परेपछि 
नयनले पनि कठै भिड छिचोल्छ यसरि

युद्द मैदानमा होस् चाहे स्वप्न संसारमा 
नजरको तिर गढ़ेपछी योद्धा ढल्छ यसरि 

बन्द खाम भित्र मुटु छापेको धेरै भइसक्यो 
उर्जा छ छैन शब्दहरुमा मन पिरोल्छ यसरि 

प्रेम हो कि आकर्षण बुझ्न कठिन भएपछि
 आफैभित्र भयानक द्वन्द चल्छ यसरि

                                                    ' नवोदित '

गजल

ढुंगाको पनि मन पालाउँछ तिमीलाई देखेपछि
हतियार बोक्नेले कलम चलाउँछ तिमीलाई देखेपछि

हिजोसम्म ऊ इसारामा कुरा गर्थ्यो
खै कसरि बोल्न आउँछ तिमीलाई देखेपछि

शब्दकोष  पनि अब फेरिएर आउनु पर्छ
चन्द्रमाले आँशु बगाउँछ तिमीलाई देखेपछि

मुना मदनको प्रेम पनि पवित्र नरहने भो
आजभोलि मदन टोलाउँछ तिमीलाई देखेपछि

सुन्दरताको माप बोकी हिड्ने चित्रकार
खै त्यसै त्यसै आघाउँछ तिमीलाई देखेपछि

नवोदित